debdebe ve gulgule ve velvele ve feryadu figan ve vaveyla: Kaziyye-i serencâm ya da Cafcaf'ın satmamasının gayr-ı resmi vesikâları-1

ama niyçin?

Nedenini ben temsilî bir hikâye ile anlatayım gözüm.

Tabip, hastanın odasına girdi. Hasta her zamanki gibi elinde bir kömür karası, duvara karınca misâl yazılar yazıyordu. Doktor şefkatle suâl etti, “Neden evladım, neden kimselerin giremeyeceği bu tahaffuzhanede, neden kimsenin okumaya zahmet etmeyeceği kadar uzun, bakmaya tenezzül etmeyeceği kadar nahoş yazılar yazıyorsun?

Hasta duvardan gözünü ayırmadan, geri iki adım attı. “Tabip…Tabip…” dedi. “Halbuki yakından bakınca ne kadar da güzel gözüküyor baksana.”

Tabip, “Dur bakayım.” diye, hastanın önüne geçti. Yazılara iyice kafasını yaklaştırdı.

“ Evladım ama yakından da bir şey anlaş…”

ÇAAAAAAAT!

Hasta tüm vücuduyla tabibi duvara itti ve tabibin kafasını duvara vurdu.

Sonra bir daha.

Ve bir daha.

Tabib yere yığıldı. Hasta biraz durdu, sonra duvara yazılarını yazmaya devam etti… kırmızı mürekkep ile.

ziya'nın rüyası

Rüyasında, devasa toprak tünellerin içerisindeydi. Etrafını binlerce dev karınca sarmıştı. Garip olan sanki hepsine aşina olmasıydı, hiçbiri ona korku vermiyordu, o da bir karıncaydı. Tünel yolu önce yavaş yavaş dikleşti, sonra tam doksan derece oldu, tünelin ucunda devasa bulutlar gözüküyordu. Hepsi pürtelâş tünelin sonundaki ışığa doğru tırmandı. Çıkıp da güneş ışığı şeffaf gözlerini doldurunca, yuvanın hemen kenarında yeni mevta olmuş dev bir kır çekirgesi olduğunu gördü. Karıncalara has bir hırsla, hepsi çekirgeyi, yuvaya taşımak için saldırdı.

Üç tane karınca çekirgenin bacağını eklem yerinden kopardı ve Ziya’nın ve bir grup karıncanın üzerine yükledi ve rızıklarını yuvaya doğru taşımaya başladılar.

Derken, yerde ufak bir sarsıntı hissetti. Ardından sarsıntı şiddetini hızla arttırdı. Yer yerinden oynamaya, sırtlarında yük olmayanları, çekirge budunun altından görebildiği kadarıyla, kâh havaya fırlamaya kâh da yere düşmeye başladılar. Başını çevirip arkasına baktı, atlar üzerinde dev bir ordu onlara doğru yaklaşıyordu! Sırtında yük olmayanlar zıplaya zıplaya harap oluyorlardı, o da, “Çabuk herkes, sırtına bir taş alsın ve yuvaya doğru kaçsın!” diye bağırdı. Sesini duyabilenler dediğini yaptılar ve yuvaya doğru gitmeye başladılar.

Bu sırada yanlarına yetişmiş atlılardan en önde olanı, tam atı onu nalları altında ezecekken, koşum kayışlarını çekti, atını ve arkasındaki herkesi durdurdu. Atından indi, yanına yaklaştı. Ziya’ya doğru iyice eğildi, parmağını ona uzatarak, ağzından çıkan yel onu savurmayacak kibarlıkta;

“Hayır olsun Karıncabeyi? Yoksa atlarımızın gürültüsü sizi rahatsız mı etti?” diye sordu.

Bu insan, karınca dilinde konuşuyordu. Şaşırdı. Ona uzattığı parmağında, mühr ü Süleyman’ı görünce, hemen kendini toparladı.

“Estağfurullah efendimiz, hem şu ahalinin canlarından korktuğum için hem de size feda olsun ama geçip gittiğinizde nallarınızın altında kalacak cesetlerden müteessir olmayın diye hemen yuvamıza çekilelim istedim.”

Bu sözlerimin üzerine efendimiz, tebessüm buyurdu. Gülümsemesinden cesaret aldı. Hediye olarak yanımdaki tek şeyi, çekirgenin budunu gösterdi. Efendimiz, serçe parmağının üzerine koydu, dua etti. Sonra tüm ordusuna elden ele dolaştırdı. Herkes yiyebildiği kadar yiyor sonra yanındakine veriyordu. Duanın bereketi ile herkes gani gani doydu. Sonra efendimiz, ona döndü ve buyurdu ki;

“Ziya, sen bir karıncayı bile incitmiyorsun.”

“Nasıl..nasıl efendim?”

Uyandı.

-Sana İslamcılar mizâh yapamaz dedim. Israr etme dedim. Aduketi göğsüne göğsüne yersin dedim. Bak hoş oldu mu şimdi?

-Adu ket, soyadu ne o zaman eheheh.

-Bak düşerken bile…

blog'a yazarken ben.

bu bir blogtur!

sarıkız da debdebe okuyor!

sevgili okuyucu

Evliya Çelebi ile Osmanlıca neş'esi

site sağa kayıyor kaptan!

gugıl ört

saint francis

bir street fighter melodramı

ben de yazmak istiyorum diyorsanız...

at durumu-I

at durumu-II

at durumu- III

at durumu- IV

at durumu V

ama niyçin?

bursaspor oley

teşbihin cahil elinde hakikat olması

türk solunda taze kan arayışları

meşe odununa dair

Evrimci mizâh

cana can katansın

uçan tekmeye daîr

çaresizlik

heyûla ve meşe odununa daîr

minimal öykü

agresif mizah

ziya'nın rüyası

Kaziyye-i serencâm ya da Cafcaf'ın satmamasının gayr-ı resmi vesikâları-1

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Geçmiş zaman olur ki...

sitelerinde yer ayıran güzel insanlar & dostlar & takip edilesiceler

Temaaşa Heyeti

...

biz kaç kişiyiz.com?