Ama çizdiğini siteme koymama izin verdi bu güzel insan. “Abi senin çalışmaları siteme koyabilir miyim?” diye rica ettim, “He.” Dedi. “Kaynak belirtmeden kullanabilir miyim?” diye sordum, “He.” Dedi. Peki “Çizen benmişim gibi altına imza atsam olur mu?” diye sordum. Yine “He.” Dedi. “Vay be sen ne kadar iyi bir insanmışsın.” Dedim. “lkasdasauısdkljuemözxcmn jkasdasjh.” Dedi. Meğerse Volkan çay almaya gitmişmiş, klavyenin başında çocuğu varmış.
Hikaye, "Onu Ararken" çok güzel, bize kaybettiğimiz değerlerimizi sıcak bir mahalle dizisi tadında... hatırlatmıyor tabi. Bilâkis alacakaranlık kuşağı havasında. Ellerine sağlık Volkan abi.
Tıklayınız efenim.
Şimdi bitirecektim lâkin, soldaki resim yazıdan uzun geldi, biraz daha yazmam gerekiyor, ben en iyisi size Volkan Akmeşe ile tanışma hikayemizi anlatayım. Kendisini ilk gördüğümde "Merhaba ben Volkan Akmeşe, çizerim." dedi. O an kan beynime sıçradı. "Asıl ben çizerim lan yamuk!" diye saldırdım. Araya cüssesinden beklenmedik bir çeviklikle Asım Gültekin girdi, ben de göbeğinden sekip duvara çarptım. Evet yerimiz doldu. Gerisini bilahare anlatırım.
Zeyl: Aslında yazı uzun gelmemiş ama neyse anlatmış bulunduk bir kere.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder